De Stoel in de Kunst

Guillaume Bijl is gekend geworden vooral met zijn realistische transformatie-installaties van kunstruimten in de 80 ‘er jaren (kunstruimten werden Supermarkten,
Hospitalen of Atoomschuilkelders)
Situatie-installaties, “Sorry”-werken, Archeologische eigentijdse Composities, en persiflages op cultuurtoerisme zijn verschillende variaties op zijn aanvankelijke begin- vorm.

In de reeks van zijn “cultuurhistorische” Installaties heeft hij eind jaren 80 een rondreizende speudo-trendy actuele kunsttentoonstelling nl. “Four American Artists” gerealiseerd.
Het kritische accent lag hem hier bij de vlugge succes-story’s met middelmatige trendy
Kunst.  Ook het fenomeen van de “Groepstentoonstelling” “4 American Artists”,
“8 Australian Sculptures”,  “6 Belgische Schilders” nam hij hier op de korrel.
Met vier fictieve namen Sam Roberts, Janet Fleisch, Rick Tavares en William Hall
nam hij de modieuze actuele kunstwereld in verwarring, zonder de waarde van de echte waardevolle kunst aan te tasten.

“ De stoel in de Kunst” in de Vlaamse  Kunst van 1980 tot Nu : heeft niet minder
dubbele bodems en is duidelijk familie van “Four American Artists”.

Het fenomeen van de bijna ridicule historische “Themagroepstentoonstellingen”  zoals bvb. “De vrouw in de kunst” of “het dier in de kunst” of “het rood in de kunst” worden hier in de eerste plaats gepersifleerd.   Het lokale eveneens Vlaamse aspekt van deze groepstentoonstelling heeft een “Tongue in the Sheek” gehalte, zonder beledigend te willen zijn...maar toch zo realistisch mogelijk in deze context.

Terwijl in “Four American Artists”, Guillaume Bijl zelf nog het profiel realiseerde van
zijn trendy moderne kunstenaars, leveren hier vriend Kunstenaars, studenten van het Hisk, en studenten van de Kunstakademie in Münster, op aanvraag en instruktie van Bijl het resultaat van deze groepstentoonstelling.

Een aanwijzing in het algemeen van Guillaume was “Het hoeft niet slecht te zijn, het kan zelfs technisch goed uitgevoerd zijn, maar heeft geen echte identiteit, het trekt al op iets dat reeds gemaakt is, gewoonlijk; zoals lokale kunst nu eenmaal is , zonder deze soort kunstenaars op hun teen te willen trappen”, het mag ook goede moderne muurdecoratie worden.”
Kunstenaars met een eigen identiteit en vorm liggen daar niet van wakker, en vinden dit zelfs soms wel  goed werk, maar het zijn meestal wel epigonen en niet echt boeiend werk.

Dat Guillaume Bijl een onderdeel is van “Déjeuner sur l’Herbe”, en een bepaalde analogie met het concept van de tentoonstelling in zijn nieuwe installatie “De stoel in de Kunst” waarnam, kan alleen maar betekenen dat het één grote nieuwe cultuurhistorische
“Sorry” is geworden.